چگونه برنج پرورش می یابد؟

کیفیت و انتخاب بذر

بذر یک محصول زنده است که باید به درستی رشد، برداشت و فرآوری شود تا بتوان به عملکرد هر نوع برنج پی برد. بذر با کیفیت خوب می تواند 5 تا 20 درصد عملکرد را افزایش دهد. استفاده از بذر خوب منجر به کاهش نرخ بذر، ظهور بیشتر محصول، کاهش کاشت مجدد، یکنواختی گیاهان و رشد سریع اوایل محصول می شود. رشد شدید در مراحل اولیه باعث کاهش مشکلات علفهای هرز و افزایش مقاومت محصولات در برابر آفات و بیماریهای حشرات می شود. همه این عوامل به عملکرد بیشتر و تولید مزارع برنج بیشتر کمک می کنند.

بذر خوب خالص (از رقم انتخاب شده)، اندازه کامل و یکنواخت، زنده (بیش از 80% جوانه زنی با نشاط خوب گیاهچه) و عاری از بذر علف های هرز، بیماری های منتقله از طریق بذر، عوامل بیماری زا، حشرات یا سایر مواد است.

انتخاب بذر از یک رقم مناسب برنج که متناسب با محیطی باشد که در آن کشت می شود و اطمینان از اینکه بذر انتخاب شده از آن رقم در بالاترین کیفیت ممکن باشد اولین گام اساسی در تولید برنج است.

آماده سازی زمین

قبل از کاشت برنج، خاک باید در بهترین شرایط فیزیکی برای رشد محصولات باشد و سطح خاک هم سطح باشد. آماده سازی زمین شامل شخم و شکار برای خاکورزی کردن یا خاکبرداری، مخلوط کردن و تراز کردن خاک است.

خاکورزی اجازه می دهد تا بذرها در عمق مناسب کاشته شوند و همچنین به کنترل علف های هرز کمک می کند. کشاورزان می توانند خودشان زمین را با استفاده از زمین و وسایل دیگر زمین زراعی کنند یا حیوانات ناصاف مانند گاومیش یا تراکتور و سایر ماشین آلات به آنها کمک کنند.

در مرحله بعد، سطح زمین تسطیح می شود تا مقدار هدر رفته آب توسط جوی های ناهموار آب خیلی عمیق یا خاک کاهش یابد. تسطیح موثر زمین باعث می شود که نهال ها راحت تر مستقر شوند، میزان تلاش برای مدیریت محصول را کاهش می دهد و هم کیفیت دانه و هم عملکرد را افزایش می دهد.

تأسیس محصول

دو روش اصلی ایجاد گیاهان برنج، پیوند و بذر مستقیم است.

پیوند محبوب ترین روش استقرار گیاه در سراسر آسیا است. نهال های از قبل جوانه زده از بستر بذر به مزارع مرطوب منتقل می شوند. به دانه کمتری نیاز دارد و یک روش موثر برای کنترل علف های هرز است اما به نیروی کار بیشتری احتیاج دارد. نهال ها ممکن است توسط ماشین یا دست پیوند شوند.

بذر مستقیم شامل پخش بذر خشک یا بذر و نهال از قبل جوانه زده با دست یا کاشت آنها توسط ماشین است. در اکوسیستم های دیم و آبهای عمیق، بذر خشک به صورت دستی بر روی سطح خاک پخش می شود و سپس با شخم زدن و یا با خواص در حالی که خاک هنوز خشک است ، ترکیب می شود. در مناطق آبیاری ، بذر قبل از پخش به طور معمول از بین می رود.

استفاده و مدیریت آب

برنج پرورشی نسبت به کمبود آب بسیار حساس است. برای اطمینان از آب کافی، بیشتر کشاورزان برنج قصد دارند شرایط سیل در مزرعه خود را حفظ کنند. این امر خصوصاً در مورد برنج های جلگه ای صدق می کند. مدیریت خوب آب در برنج دشتی روی کارهایی صرفه جویی می کند که در عین اطمینان از آب کافی برای محصول باعث صرفه جویی در مصرف آب شود.

در محیط های دیم که ممکن است مقادیر مطلوب آب برای تولید برنج در دسترس نباشد، مجموعه ای از گزینه ها برای کمک به کشاورزان برای مقابله با درجات و اشکال مختلف کمبود آب در دسترس است. این شامل آماده سازی زمین سالم و فعالیتهای قبل از کاشت است که به دنبال آن تکنیکهایی مانند کشت خاک اشباع، خیساندن و خشک کردن متناوب، بسترهای بلند شده، مالچ پاشی و استفاده از برنج هوازی است که می تواند با شرایط خشک کن کنار بیاید.

مدیریت مواد مغذی

در هر مرحله رشد، گیاه برنج نیازهای غذایی خاصی دارد. این امر مدیریت مواد مغذی را به جنبه ای مهم در پرورش برنج تبدیل می کند.

خصوصیات منحصر به فرد خاک های غرقاب، برنج را از سایر محصولات متفاوت می کند. به دلیل طغیان طولانی مدت در مزارع برنج، کشاورزان می توانند مواد آلی خاک را حفظ کنند و همچنین از منابع بیولوژیکی نیتروژن ورودی رایگان دریافت کنند، این بدان معناست که برای حفظ عملکرد به کود نیتروژن کم یا بدون کود نیاز دارند. با این حال کشاورزان می توانند مدیریت مواد مغذی را متناسب با شرایط خاص مزرعه خود تنظیم کنند تا عملکرد را افزایش دهند.

سلامت محصول

گیاه برنج دارای آرایه وسیعی از “دشمنان” در مزرعه است. اینها شامل جوندگان، حشرات مضر، ویروس ها، بیماری ها و علف های هرز است. کشاورزان علفهای هرز را از طریق مدیریت آب و آماده سازی زمین، با استفاده از علفهای هرز دستی و در برخی موارد با استفاده از علفهای هرز کنترل می کنند. درک متقابل آفات، دشمنان طبیعی، گیاهان میزبان، ارگانیسم های دیگر و محیط زیست به کشاورزان اجازه می دهد در صورت لزوم مدیریت آفات، تعیین کنند که چه چیزی انجام می شود.

اجتناب از شرایطی که باعث سازگاری و رشد آفات در یک اکوسیستم خاص می شود، به شناسایی پیوندهای ضعیف در چرخه زندگی آفات کمک می کند و بنابراین چه عواملی را می توان برای مدیریت آنها دستکاری کرد. حفظ اکوسیستم های طبیعی به گونه ای که شکارچیان و دشمنان طبیعی آفات و بیماری ها به وفور نگهداری شوند نیز می توانند به کاهش تعداد آفت کمک کنند.

محصول

برداشت فرآیند جمع آوری محصول رسیده برنج از مزرعه است. بسته به نوع، محصول برنج معمولاً در حدود 105–150 روز پس از استقرار محصول به بلوغ می رسد. فعالیت های برداشت شامل برش، انباشته شدن، جابجایی، خرمن کوبی، تمیز کردن و کشیدن است. روش های خوب برداشت به حداکثر رساندن عملکرد دانه و به حداقل رساندن خسارت و خرابی دانه کمک می کند.

برداشت را می توان به صورت دستی یا مکانیکی انجام داد: برداشت دستی در سراسر آسیا معمول است. این شامل برش محصول برنج با ابزار دستی ساده مانند داس و چاقو است. برداشت دستی زمانی بسیار مؤثر است که محصولی جا بیفتد یا از بین برود، با این وجود کار زیادی دارد. برداشت دستی به 40 تا 80 ساعت در هکتار نیاز دارد و برای جمع آوری دستی و برداشت محصول برداشت شده نیروی کار بیشتری لازم است.

برداشت مکانیکی با استفاده از ماشین درو یا کمباین گزینه دیگری است، اما به دلیل در دسترس بودن و هزینه ماشین آلات چندان معمول نیست. پس از برش باید برنج را له کرد تا دانه از ساقه جدا و تمیز شود. این فرایندها را می توان با دست یا ماشین نیز انجام داد.